Przygody młodego czarodzieja, jego nauka w Hogwarcie i starcia z Voldemortem rozpalają wyobraźnię czytelników od lat. Także filmy z serii o Harrym Potterze mają wierne grono fanów. Zapraszamy do filii w Złotokłosie, gdzie do końca miesiąca można oglądać wyjątkową wystawę zdjęć z podróży do świata stworzonego przez Rowling i wytwórnię Warner Bros. Nie możecie tego przegapić!
Grzegorz Pawlak (polski dubbing w Harrym Potterze i Insygniach Śmierci: części pierwszej) Stworek (ang. Kreacher) — skrzat domowy rodziny Black, wierny sługa swojej pani, Walburgi Black. Później jego panem został Syriusz Black. W 1996 roku, wraz ze śmiercią prawowitego właściciela Grimmauld Place 12, Stworek stał się
Seria: Czytaj z Albikiem Wydawnictwo: Albi Rok wydania: 2021 Okładka: Miękka Autor: Agata Zych Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza Okładka: Miękka Autor: Dixon Chuck|Alan Grant|Doug Moench Wydawnictwo: Egmont Rok wydania: 2022 Typ: Amerykańskie Rodzaj: Superbohaterowie Seria: Czytaj z Albikiem Autor: Praca Zbiorowa Wydawnictwo: Albi Rok wydania: 2018 Okładka: Twarda Autor: Małgorzata Chmiel, Anna Cisowska, Joanna Kościerzyńska, Helena Kusy, Aleksandra Wróblewska Wydawnictwo: Nowa Era Rok wydania: 2019 Okładka: Broszura Autor: Janusz Christa Wydawnictwo: Egmont Rok wydania: 2022 Typ: Polskie Rodzaj: Dla dzieci Autor: O’Neil Dennis, Dixon Chuck, Quesada Joe Wydawnictwo: Egmont Rok wydania: 2022 Typ: Amerykańskie Rodzaj: Dla młodzieży Autor: Dariusz Chemperek, Adam Kalbarczyk, Dariusz Trześniowski Wydawnictwo: WSiP Rok wydania: 2019 Okładka: Broszura Autor: Malarz Roman, Więckowski Marek Wydawnictwo: Nowa Era Rok wydania: 2019 Okładka: Miękka Autor: David R. Hawkins Wydawnictwo: Virgo Tematyka: Samodoskonalenie Autor: Anna Helmin, Jolanta Holeczek Wydawnictwo: Nowa Era Rok wydania: 2019 Okładka: Miękka Autor: Tokarczuk Olga Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie Okładka: Twarda Autor: Katarzyna Budna, Beata Kapela-Bagińska, Jolanta Manthey, Ewa Prylińska, Cecylia Ratajczak, Jarosław Zaporowicz, Tomasz Zieliński Rok wydania: 2019 Okładka: Miękka Autor: Marek Michalak Wydawnictwo: IBIS/BOOKS Rok wydania: 2022 Okładka: Twarda Autor: Ciesielski J. Wydawnictwo: Edra Urban Partner Wydawnictwo: Albi Rok wydania: 2021 Okładka: Twarda Autor: Krzysztof Barrek Wydawnictwo: Borgis Okładka: Miękka Autor: Dariusz Chemperek, Adam Kalbarczyk, Dariusz Trześniowski Wydawnictwo: WSIP Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Rok wydania: 2022 Okładka: Miękka Autor: Braun Marcin, Śliwa Weronika Wydawnictwo: Nowa Era Rok wydania: 2019 Okładka: Miękka Autor: Hassa Romuald, Mrzigod Aleksandra, Mrzigod Janusz Wydawnictwo: Nowa Era Rok wydania: 2019 Okładka: Miękka Autor: Bogusława Breitkopf, Mariusz Cieśla Wydawnictwo: WSiP Rok wydania: 2019 Okładka: Broszura Autor: Piotr Lewandowski Wydawnictwo: Aries Tematyka: Diety i odchudzanie Autor: Elżbieta Kondrak|Krzysztof Mielnicki Wydawnictwo: Jedność Rok wydania: 2020 Okładka: Miękka Autor: Witold Polesiuk|Grzegorz F Wojewoda|Ludwik Lehman Wydawnictwo: WSiP Rok wydania: 2019 Okładka: Broszura Autor: Marta Galewska-Kustra Wydawnictwo: Nasza Księgarnia Rok wydania: 2022 Okładka: Twarda Autor: Marcin Kadziszewski Wydawnictwo: Poligraf Okładka: Miękka Wydawnictwo: Arystoteles Rok wydania: 2021 Okładka: Miękka Autor: Marek Krajewski Wydawnictwo: znak Okładka: Miękka Autor: David Michelinie|Charles Vess Wydawnictwo: Egmont Rok wydania: 2022 Typ: Amerykańskie Rodzaj: Obyczajowe i przygodowe Autor: Ryszard Dąbrowski Wydawnictwo: Kameleon Rok wydania: 2020 Rodzaj: Dla dorosłych
Nareszcie ktoś napisał prawdę o Harrym Potterze. Od długiego czasu przyglądam się fenomenowi o nazwie Harry Potter. Tym, co mnie w nim najbardziej zastanawiało, był stosunek wielu naprawdę pobożnych katolików, czasem nawet księży do powieści J.K.Rowling, stosunek jednoznacznie pozytywny. Ciekawiło mnie, dlaczego oni nie widzą w
Zobacz wszystkie z kategorii Ogłoszenia Regulamin szkolnego konkursu wiedzy o ,,Harrym Potterze” Organizatorzy: Organizatorami konkursu są: Magdalena Bergel, Karolina Janicka i Pola Vitiello z klasy 6a oraz Pani Iwona Szybowska. Termin: Miesiąc konkursu to marzec* (o konkretnym terminie uczestnicy konkursu zostaną poinformowani). Zapisy: Zapisy są przyjmowane przez organizatorów do 15 lutego 2021r. Uczestnicy: Uczestnikami konkursu mogą być wszyscy uczniowie naszej szkoły niezależnie od wieku. Będą Oni jednak podzieleni na dwie kategorie: klasy 1-4 oraz klasy 5-8. Zakres wymaganej wiedzy uczestników: Dla klas 1-4 wymagana jest treść z trzech pierwszych książek (,, Harry Potter i Kamień Filozoficzny’’, ,,Harry Potter i Komnata Tajemnic” oraz ,, Harry Potter i więzień Azkabanu”), a dla klas 5-8 treść z wszystkich siedmiu części (od ,, Harry Potter i Kamień Filozoficzny” do ,, Harry Potter i Insygnia Śmierci”). Nagrody: Laureaci otrzymają atrakcyjne nagrody. Komisja: Pola Vitiello, Karolina Janicka, Magdalena Bergel oraz Pani Iwona Szybowska. Rodzaje zadań: Zadania: otwarte i zamknięte. Uwagi: W przypadku niesamodzielnej pracy ucznia zostaje on zdyskwalifikowany! Zabrania się kopiowania i rozpowszechniania pytań konkursowych! * – termin może ulec zmianie, o której uczestnicy zostaną poinformowani
Rok produkcji. 2022. Data premiery dubbingu. 7 kwietnia 2022. Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore (ang. Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore, 2022) – amerykańsko-brytyjski film fantasy w reżyserii Davida Yatesa, trzeci ze spin-offów serii o Harrym Potterze. Premiera w Polsce: 7 kwietnia 2022 roku; dystrybucja: Warner Bros.
DLA od kilku miesięcy słyszę słowa Jezusa, które przetaczają się przez moje serce: Czy myślisz, że przyszedłem, aby zaprowadzić pokój na ziemi? Nie, mówię, ale raczej podział. Odtąd dom pięcioosobowy będzie rozdzielony, trzech na dwóch i dwóch na trzech; ojciec zostanie podzielony ze swoim synem i syn ze swoim ojcem, matka ze swoją córką i córka ze swoją matką, teściowa ze swoją synową, a synowa ze swoją matką -in-law… dlaczego nie wiesz, jak interpretować teraźniejszość? (Łk 12-51) Jasne i proste, widzimy, jak ten podział zachodzi na naszych oczach na globalną skalę. WIELKIE Oszustwa W ciągu ostatnich dwóch lat nastąpił potop oszustw (zob Potop fałszywych proroków). Ale to, co jest najbardziej uderzające, to jak wbijają się w Ciało Chrystusajeden przeciwko drugiemu. Najbardziej godne uwagi jest akceptacja homoseksualizmu jako dobra, gotowa akceptacja mitów Kodu Leonarda da Vinci, a teraz rosnące, niemal fanatyczne poparcie Harry'ego Pottera przez zaangażowanych katolików. HEREZJA POTTER Jeden z czołowych amerykańskich apologetów katolickich napisał do mnie niedawno o zjawisku Pottera, mówiąc: Myślę, że to takie dziwne, jak skądinąd rozsądni katolicy wskoczyli za modę, zapominając o wszystkim, co Kościół powiedział na ten temat. Rzeczywiście bardzo dziwne. —Patrick Madrid, katolicki apologeta i autor To, co powiedział Kościół: Dobrze, że oświecasz ludzi o Harrym Potterze, ponieważ są to subtelne uwiedzenia, które działają niezauważalnie, a przez to głęboko zniekształcają chrześcijaństwo w duszy, zanim będzie mogło prawidłowo rosnąć. —POPIEŁ BENEDYKT XVI (kard. Joseph Ratzinger) w liście do autora Gabriele Kuby o swojej książce odsłaniającej niebezpieczeństwa serii o Harrym Potterze („Harry Potter - dobry czy zły? ”); 7 marca 2003 W drugim liście wysłanym do Kuby 27 maja 2003 r. Kardynał Ratzinger „z radością” wyraził zgodę na upublicznienie „mojej oceny Harry'ego Pottera” (patrz artykuł na Jest więc dla mnie niezwykłe, że Harry Potter zyskuje poparcie nawet wielu kler. Co więcej, „skądinąd rozsądni katolicy” bronią zębami i gwoździami tych powieści, które są całkowicie oparte na czarach. Czary. Pomyśl o tym: wielu katolików gromadzi się wokół książki i serialu filmowego, którego podstawą jest czary. KULTURA OKOLICU Z drugiej strony, nie jest to zaskakujące. Żyjemy w kulturze, w której dym Szatana przedostał się do Kościoła w różnych „nieszkodliwych” formach, takich jak joga, reiki, labirynty i enneagram. Trafili do kościołów katolickich, klasztorów, centrów konferencyjnych i szkół. Oczywiście te nie są nieszkodliwe, jak wielu twierdzi. Mają swoje korzenie w pogaństwie i filozofiach New Age (które mają swoje korzenie w demonicznych inspiracjach) i doprowadziły wielu niczego niepodejrzewających ludzi do duchowej niewoli. Dlatego ostatnie ostrzeżenie Watykanu i potępienie tych „nieszkodliwych” działań (zob Jezus Chrystus: Nosiciel Wody Życia). Nie oznacza to, że każdy, kto czyta Harry'ego Pottera lub siedzi w pozycji jogi, zostanie doprowadzony do duchowej niewoli. Ale jeśli te rzeczy mają swoje korzenie w systemach duchowych przeciwnych Bogu, czy dusza daje szatanowi choćby mały przyczółek poprzez te „subtelne pokusy”? W tych sprawach musimy słuchać Urzędu Nauczycielskiego. I nie zaszkodzi słuchać, co ma do powiedzenia główny egzorcysta Rzymu, człowiek, który osobiście zajmował się tymi, którzy parali się „nieszkodliwymi” czynnościami: Za Harrym Potterem kryje się podpis króla ciemności, diabła… Czytając Harry'ego Pottera, małe dziecko zostanie wciągnięte w magię, a stamtąd jest już prosty krok do satanizmu i diabła. Marzec 1, 2006 Czy wierzymy, że egzorcysta musiał uratować wiele dusz, które rozpoczęły tak pozornie niewinne zajęcia, jak Lochy i Smoki or Tablice Ouijii skończył w poważnej niewoli duchowej? Czy ignorujemy jego doświadczenie i doświadczenie wielu świeckich duchownych (których znam osobiście), którzy zajmowali się okultyzmem i głośno alarmują z powodu Harry'ego Pottera? Prawda jest taka, że zaklęcia, klątwy i klątwy są bardzo prawdziwe, i jak wskazał mi pan Madrid, niektóre z zaklęć użytych w Potterze pochodzą od real źródła. Czy zatem jest nieszkodliwe dla ośmiolatka powtarzanie prawdziwych zaklęć (lub szablonów dla nich) podczas czytania Pottera lub podczas zabawy z innymi fanami Pottera? Poważnie w to wątpię. Dorastanie w dobrym katolickim domu nie gwarantuje odporności dziecka na pokusy zła. O ile mniej jest duchowa odporność, kiedy my zachęcać zainteresowanie działaniami, które Bóg surowo potępia. Rzeczywiście, donoszono, że Wiccanie są bardzo wdzięczni serii Potter za zwiększenie ich liczby członków i ogólnego zainteresowania czarownictwem. Według jednego z forów internetowych Wiccanie zauważają, że Rowling „” Dostał jej magię dobrze ”i że wszystko było bardzo„ dokładne ”. Nieszkodliwy? Ktokolwiek sprawi, że potknie się jeden z tych maluczkich, którzy wierzą we Mnie, lepiej byłoby, gdyby zawiesił mu na szyi ciężki kamień młyński i utonął w głębinach morza. (Mt 18: 6) W ciągu moich lat widziałem tylko jeden przypadek opętania, kobietę około 5 stóp wzrostu. Warknęła i syczała na podłodze u naszych stóp. Do wyniesienia jej maleńkiej sylwetki z pokoju potrzebowało pięciu dorosłych mężczyzn. Korzeń jej posiadania? Czary. Jej siostra miała przeklęty jej. BABILONOWA ROZRYWKA Byłem w złamanych duszach i wokół nich od ponad trzydziestu lat i wiem, że skutki wyżej wymienionych są prawdziwe i poważny. „To po prostu nieszkodliwa fantazja i rozrywka”, będą nalegać niektórzy (nie wspominając o ich dalszych porównaniach Harry'ego Pottera z typem Chrystusa, a jego motywy są echem Jana Pawła II). Teologia ciała! Dlaczego jesteśmy zdziwieni? Szatan nie odrzuca chrześcijaństwa małp człekokształtnych, ale raczej je odrzuca. Szatan nie chce wyeliminować „Boga” - chce Go zastąpić). Co Pismo mówi o zabawie z pozornie nieszkodliwymi czynnościami, takimi jak wróżby czy czary Harry'ego Pottera? Prawdziwy szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą niegodziwca; ani nie pozostaje na drodze grzeszników, ani nie zasiada w towarzystwie szyderców, ale których upodobaniem jest prawo Pana i którzy rozważają Jego prawo dniem i nocą. (Psalm 1:XNUMX) Chrystus nie tylko nas powołuje nie uczestniczyć w okultyzmie, ale także unikać „pozostawania na drodze grzeszników ani przebywania w towarzystwie szyderców”. Jako chrześcijanie mamy „zapamiętywać Chrystusowy umysł”. Oznacza to, że nie powinniśmy pozostawać w śmiertelnych insygniach czarów i okultyzmu dla rozrywki. Harry Potter używa czarów, aby osiągnąć dobro w opowieści, która ostatecznie pozostawia pragnienie i pragnienie użycia swoich magicznych sztuk, aby wygrać. Jednak cel nie uświęca środków i to jest niebezpieczna linia, która jest rozmyta, tak subtelnie, tak atrakcyjnie. Chrystus wzywa nas do wypełnienia naszych umysłów światłem. To, że życie Britney Spears jest rozmazane w Internecie, nie sprawia, że zanurzanie się w plotkach jest w porządku. Ponieważ czary zostały fikcyjne, nie czyni ich mniej obraźliwymi dla Boga. Trudno mi przekroczyć argument tych, którzy twierdzą, że czary są złe, ale czytanie o nich dla rozrywki jest w porządku. Nie różni się to niczym od argumentowania, że cudzołóstwo jest złe, ale czytanie o tym w ekscytującej powieści romantycznej dla rozrywki jest w porządku. Pismo wzywa nas do radowania się prawem Pana „w dzień i w nocy”. Oznacza to, że powinniśmy wypełnić nasze umysły prawdą, pięknem i cnotą. Dlatego powieści „Pierścienie” nie należą do tej kategorii. Granice prawdy, piękna i cnoty nie są zamazane. Warto zauważyć, że Oczywiście Harry Potter, Brokeback Mountain i Kod Leonarda da Vinci będą wciągające, zabawne i inteligentne, jeśli nie genialne. Szatan nie pojawia się w czerwonym kostiumie z rogami, ale w eleganckim opakowaniu, z piękną muzyką filmową, urzekającą kinematografią i fascynującą historią. Jak niedawno ujął to autor Michael O'Brien, Możemy również przez chwilę rozważyć fakt, że żaden rozsądny rodzic nie dałby swoim dzieciom książek, które przedstawiałyby grupę „dobrych” alfonsów i prostytutek dzielnie walczących z grupą „złych” alfonsów i prostytutek oraz wykorzystujących seksualne akty prostytucji jako ekscytująca dynamika historii. Z tego samego powodu powinniśmy zadać sobie pytanie, dlaczego nadal wchłaniamy duże dawki trucizny w naszej konsumpcji kulturowej, jakby to było rozsądne i normalne życie, jakby obecność kilku warzyw pływających w misce zupy arszenikowej usprawiedliwiała długotrwałe zakres negatywnych skutków naszej diety. — 2 sierpnia 2007 Rzeczywiście, kiedy ostatnio widziałem powieści o Harrym Potterze w księgarni, siedzieli obok podręczników, jak rzucać prawdziwe zaklęcia, klątwy i klątwy. WIELKI PODZIAŁ Na tym polega cel tego pisania. Kiedy zastanawiałem się nad rosnącą duchową mglistością wśród członków Kościoła, tym „powolnym tańcem z diabłem” w naszej współczesnej kulturze (czy dusze zdają sobie z tego sprawę, czy nie), usłyszałem, jak Pan ponownie mówi nam: „Wyjdź z Babilonu!„- żeby tego nie świętować. Usłyszałem też ostrzeżenie, bardzo trudne ostrzeżenie: Obecny podział jest tylko znakiem bolesnego Wielkiego Podziału, który nadejdzie na ziemię. Bliscy przyjaciele, członkowie rodziny i współpracownicy będą się dzielić, jeden przeciwko drugiemu. Pokusa zaakceptowania rozwiązań i logiki „nowego porządku świata” Szatana będzie prawie nie do odparcia, a ci, którzy się im sprzeciwiają, przedstawieni są jako całkowicie absurdalni i nielogiczni. Maryja jest Arką bezpieczeństwa, którą zapewniam, aby chronić i prowadzić dusze przez burzę. Tylko odpowiadając TERAZ w tym czas łaski czy dusze będą w stanie przetrwać - a nawet przejść przez nadchodzące próby - z mądrością i jasnością. Albowiem Bóg pozwala Wielkie oszustwo nad ziemią, aby przesiać chwasty z pszenicy. Powtarzam, że są dane łaski rozpoznawania prawdy i fałszu już dziś w tym Czas łaski aby wypełnić lampę naszych dusz światłem Chrystusa ( 25: 3-4 i Tląca się świeca). Są dawane przede wszystkim przez Modlitwai wzmocnione poprzez Sakramenty (Modlitwa otwiera nasze serca, aby Jezus mógł je napełnić przebaczeniem, uzdrowieniem i Swoją Siebie w Eucharystii). coraz trudniej jest obudzić się na ich niebezpieczeństwo, a dla wielu tak będzie poniewczasie. Miłosierdzie Boże jest rozległe i głębokie, ale wkrótce osiągnie swój punkt kulminacyjny w czasie Sprawiedliwości, która jest ostatecznym miłosierdziem, ponieważ nie pozwoli, aby zło nadal pochłaniało dobro w nieskończoność. Bóg posyła im zwodniczą moc, aby uwierzyli kłamstwu, aby wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale uznali nieprawość, zostali potępieni. (2 Tes 2: 11-12). Czy czas nadania serii Potterów jest tylko zbiegiem okoliczności, biorąc pod uwagę, że Jezus ostrzega nas, że pojawi się fałszywy (e) prorok (e), który zwiedzie przez czary (zob. Mt 24:24; Ap 13: 11-14)? Czy Harry Potter „zmiękcza” pokolenie swojej „białej magii”? Nie potępiam tych, którzy czytają Harry'ego Pottera. Ale w obecnych ciemnościach naszych czasów musimy uważać na dwie rzeczy: zasypianie lub bycie usnął przez olśniewające neony Babilonu i uwodzicielskie melodie. Harry Potter to jeszcze jedna z tych kołysanek nocy. Dopilnuj, żeby nikt Urzec ty z pustą, uwodzicielską filozofią zgodną z ludzką tradycją, według elementarnych mocy świata, a nie według Chrystusa. Nie bierz udziału w bezowocnych uczynkach ciemności, ale zamiast tego je ujawniaj. (Kol 2: 8; Ef 5:11) DALSZE CZYTANIE: Spiritual Warfare: The Occult Ma Demonic Influence
Co wiesz o książce Harry Potter 2014-06-09 23:48:09; Quiz o książce Harry Potter i Książę Półkrwi 2012-10-14 19:01:52; Quiz o książce Harry Potter i Czara Ognia 2012-10-14 17:18:56; Quiz o książce " Harry Potter i Kamień Filozoficzny". 2012-10-14 16:14:50; Podobał wam się Harry Potter, jako postać w książce? 2010-06-27 18:26:32
Jaki najgłębszy problem nasuwa encyklika Jana Pawła II pt. Wiara i rozum (1998)? Papież pisze, że nie ma rozbieżności między wiarą religijną a rozumem. Czyżby? A może trzeba powiedzieć wprost, że wiara religijna jest nie do pogodzenia z godnością istoty rozumnej jaką jest człowiek. Dlaczego? Bo w „prawdy wiary”, których prawdziwości w żadnej mierze nie dowiedziono, rozumnej istocie nie godzi się wierzyć. W encyklice czytamy: „ludzki rozum nie musi zaprzeczyć samemu sobie ani się upokorzyć, aby przyjąć treści wiary” (43). „Jeżeli człowiek mimo swej inteligencji nie potrafi rozpoznać Boga jako Stwórcy wszystkiego, to przyczyną …są … przeszkody wzniesione przez jego wolną wolę i grzech” (19). A czy bez upokorzenia własnego rozumu można wierzyć w to, co kościoły do wierzenia podają? Dlaczego mamy wierzyć w biblijne opowieści, mity, cuda, duchy i boga, który ma być duchem doskonałym? Sprzeczności między wiarą religijną a rozumem nie da się załatać sofistycznymi argumentami, ani w jakikolwiek inny sposób. Chciałbym, nie stosując taryfy ulgowej wobec autora, który jest już katolickim świętym, pokazać błędy kryjące się w jego encyklice. A może więcej – chciałbym pokazać manowce ludzkiej psychiki, myśli i kultury; powikłania, z którymi ludzie nie mogą się uporać. Religia i inne irracjonalne wierzenia to właśnie takie manowce, pokrętne ścieżki ludzkiego umysłu, gdzie rozum wytwarza – jak w narkotycznym śnie – urojenia i zwidy, oszustwa i samooszustwa, intelektualne matactwa, wszystko z zadziwiającą inwencją. Dodam, że encyklika JP II jest tu tylko szczegółowym materiałem, problem dotyczy religii i umysłu człowieka. Żeby artykuł nie był zbyt długi, piszę tylko o kilku kwestiach. * Dwa czy jeden rodzaj poznania? JP II stwierdza, że istnieją dwa rodzaje poznania: „obok poznania właściwego ludzkiemu rozumowi … istnieje poznanie właściwe wierze” (idzie o wiarę religijną); „w pierwszym przypadku poznajemy przy pomocy naturalnego rozumu, a w drugim przy pomocy wiary” (8-9). Nie ma problemu ze zrozumieniem, czym jest ten pierwszy rodzaj poznania. Odbywa się ono za pomocą rozumu i zmysłów, posługujemy się nim na co dzień. Udoskonaloną jego wersją jest poznanie naukowe, nauka. Dzięki zastosowanym metodom badawczym i instrumentom służącym obserwacji, poznanie naukowe reprezentuje znacznie wyższy poziom niż to wykorzystywane przez nas na co dzień. Pojęcie rozumu, używane w encyklice, odnosi się do ludzkiej zdolności myślenia, którego efektem jest filozofia i nauka. Ale co to jest poznanie właściwe wierze, poznanie religijne? JP II powołuje się na autorytet pierwszego soboru watykańskiego (1869-1870). To poznanie – pisze – które zawdzięczamy łasce bożej, dzięki niemu odkrywamy tajemnice boże zawarte w objawieniu bożym. Efektem są tzw. prawdy wiary podawane przez Kościół. Trzeba zapytać, czy rzeczywiście można tu mówić o poznawaniu czegokolwiek? I, powiedzmy wyraźnie, rozum staje w cichej lub głośnej opozycji do tych odkryć. Podpowiada, że nie ma czegoś takiego jak poznanie religijne, odkrywanie bożych tajemnic. To tworzenie religijnych fantazji, a nie poznanie, które człowiek rzekomo zawdzięcza łasce bożej. Także przekonanie, że Pismo Święte zawiera boże objawienie nie ma żadnego uzasadnienia. Każdy może powiedzieć o swojej religii lub nawet o swoich fantastycznych opowieściach, że objawił mu je bóg i są prawdziwe. Również opowieści o Harrym Potterze mogłyby być ogłoszone jako boże objawienie. Ktoś może twierdzić, że ateiści nie są w stanie zrozumieć, na czym polega poznanie religijne, bo nie jest im dane. To żaden argument. Równie dobrze wierzący we wróżby tarota mogą twierdzić, że teolodzy katoliccy i ateiści nie są w stanie zrozumieć, że tarot to prawda. Mamy tu do czynienia z całkowicie dowolnymi przekonaniami i roszczeniami do prawdy. A jeżeli ktoś ma na myśli tzw. przeżycia mistyczne (poczucie kontaktu z bogiem), to są one niczym więcej niż szczególnymi stanami psychicznymi. Możne je wywołać środkami farmakologicznymi lub doświadczać jako szczególne poczucie piękna, wielkości czy dziwności otaczającego nas świata, a nie kontaktu z bogiem. Pojęcie poznania religijnego, poznania za pomocą wiary religijnej, to sofistyczny pomysł mający kościelnemu nauczaniu nadać status podobny do poznania racjonalnego i właściwego nauce. Sofistyka to pokrętne rozumowanie, z pozoru poprawne, a w istocie pozbawione podstaw. Nazwa pochodzi od starogreckich wędrownych filozofów, zwanych sofistami, którzy nie stronili od filozoficznego kuglarstwa. Teologia od wieków tym wzorem stoi. * Sofistyczne rozwiązanie Problem relacji między wiarą religijną a rozumem i nauką papież rozwiązuje na sposób sofistyczny, tzn. fikcyjny, niemerytoryczny, manipulując pojęciami, przyjmując dowolne założenia. Czytamy w encyklice: „Chociaż jednak wiara jest ponad rozumem, nigdy nie może zaistnieć prawdziwa rozbieżność między wiarą a rozumem: ten sam Bóg, który objawia tajemnice i udziela wiary, rozniecił też w ludzkim umyśle światło rozumu, nie może zatem tenże Bóg wyprzeć się samego siebie ani też prawda nie może zaprzeczać prawdzie” (55). Po pierwsze, wbrew temu, co pisze papież, wiara religijna (o niej mowa) nie jest i nie powinna być ponad rozumem. Nie ma żadnych merytorycznych powodów, by uznać papieską tezę. Wierzenia religijne w praktyce tylko w niewielkim zakresie decydują o działaniach i myśli ludzkiej. A jak powinno być? To rozum powinien stać wyżej niż wierzenia religijne. Wprawdzie rozum nie gwarantuje trafności decyzji i prawdy, ale wierzenia religijne dają po temu jeszcze mniej podstaw. Lepiej polegać na rozumie niż na religijnych wierzeniach, które w praktyce obarczone są większym ryzykiem błędu. Wywyższając wiarę religijną papież dał wyraz partykularnemu interesowi Kościoła, jego dążeniu do przywilejów i władzy. Można to zrozumieć, ale nie ma to nic wspólnego z prawdą i JP II nie powinien był tego napisać. Kościołowi przydałoby się czasami trochę pokory. Po drugie, nie jest trafne twierdzenie papieża, że „nie może zaistnieć prawdziwa rozbieżność między wiarą a rozumem”, bo jedno i drugie pochodzi od boga, a bóg nie może zaprzeczać sam sobie. Takie rozwiązanie problemu to pokrętna sofistyka. To tak samo jakby powiedzieć, że nigdy nie może zaistnieć prawdziwa rozbieżność między poglądami Kasi i Marysi z V b, bo prawda jest jedna i pochodzi od boga. Albo że nie było prawdziwej rozbieżności między Ptolemeuszem a Kopernikiem. Między wiarą religijną a rozumem, między nauczaniem kościelnym a nauką, istnieje mnóstwo rozbieżności. Papież powołuje się w swoim rozumowaniu na hipotezę boga, który stworzył wszystko, i twierdzi na tej podstawie, że prawdziwych rozbieżności być nie może. Ale rozbieżności są i hipoteza boga niczego tu nie zmienia. Np. Kościół głosi jako prawdę, że istnieje bóg, aniołowie, dusza nieśmiertelna itd. Nauka tego – najdelikatniej mówiąc – nie potwierdza, co oznacza, że nie uznaje tych twierdzeń za prawdę, a nawet za uzasadnione badaniami hipotezy. Czy to rozbieżność? Tak, bardzo poważna. Teiści pocieszają się, że nauka nie zaprzecza istnieniu boga. Jest gorzej. Z punktu widzenia nauki bóg i inne byty, o których mówi religia, to fantazje podobnego rodzaju jak krasnoludki, duchy leśne, wilkołaki, magia, czary i wróżby. Można się zgodzić, że prawda jest jedna, ale Kościół nie zna prawdy. Sprzeczność między tzw. prawdami wiary a tym, co rozum i nauka mogą za prawdę uznać, występuje rzeczywiście. A jeżeli Kościół i papież mówią, że prawdy wiary, które głoszą, pochodzą od boga, jest to pogląd nieuzasadniony, a może grzech pychy. Po trzecie, papież przyjmuje, że skoro bóg dał człowiekowi zarówno rozum, jak i wiarę, wyklucza to prawdziwą rozbieżność w tym względzie. Jest to bardzo wątpliwe założenie. Zdolności te ukształtowały się w procesie ewolucji, ostatnio nawet Kościół skłania się powoli, „jak żółw ociężale”, do uznania ewolucji. A ewolucja wytwarza także sprzeczności, zawdzięczają jej ludzie zarówno skłonność do irracjonalizmu (efektem tego jest częsta wiara w tzw. zabobony, w nieszczęśliwą trzynastkę, w złe duchy hasające po lasach, a także w boga i religię), jak i umiejętność myślenia racjonalnego, dzięki któremu nastąpił rozwój nauki. Tymczasem papież mówi, że wszystko zawdzięczamy bogu, a bóg wykluczył prawdziwą rozbieżność między rozumem a wiarą. Polegałbym na wiedzy o ewolucji, a nie na wierze religijnej. * Co to jest prawda? JP II wyróżnia trzy formy prawdy: „Warto może teraz przyjrzeć się pokrótce tym różnym formom prawdy. Najliczniejsze są te, które opierają się na dowodach bezpośrednio dostępnych lub które można potwierdzić eksperymentalnie. Jest to rząd prawd występujących w życiu codziennym i w sferze badań naukowych. Na innej płaszczyźnie usytuowane są prawdy natury filozoficznej, do których człowiek dociera dzięki zdolności spekulatywnej rozumu. Istnieją wreszcie prawdy religijne, które w pewnej mierze sięgają korzeniami także do filozofii. Są one zawarte w odpowiedziach, jakich różne tradycje religijne udzielają na fundamentalne pytania” (30). Na jakiej jednak podstawie mamy uznać, że wierzenia religijne są prawdziwe? Że są prawdami, a nie fantazjami? Teolodzy katoliccy i JP II (por. 82) uznają tzw. klasyczną definicję prawdy, arystotelesowską, przyjętą także przez św. Tomasza z Akwinu. W tym rozumieniu prawda to zgodność myśli/twierdzenia z faktycznym stanem rzeczy, z rzeczywistością (adaequatio intellectus et rei). Otóż w żaden sposób nie stwierdzono, że zdanie „Bóg istnieje”, jest zgodne z rzeczywistością. Nie ma więc podstaw, by zdanie to uznawać za prawdziwe. No i sprawę można by zamknąć. Nie wiadomo też, jak można by istnienie boga stwierdzić. Kościół przyjmuje, że to, co głosi, opiera się na prawdziwym objawieniu bożym. Skąd wiadomo, że to prawda? Sam papież stwierdza, że to „przeświadczenie” (7). Czy prawda i przeświadczenie to to samo? Nie. Rozum musi buntować się przeciw głosowi Kościoła, bo nie ma żadnych rozumnych podstaw, by uznać, że teksty Pisma Świętego zawierają boże objawienie. Jeżeli ktoś w to wierzy, może co najwyżej powiedzieć: wierzę, bo wierzę, wierzę chociaż jest to pozbawione jakichkolwiek podstaw. Sprzeczność między rozumem a wiarą religijną ujawnia się w pełnej krasie. W historii Kościoła wielu zwolenników miało stanowisko, nazywane fideizmem, według którego wierzy się wbrew rozumowi (idzie o wiarę religijną). Ujęto to w formule: „Wierzę, bo jest to niedorzeczność” – Credo quia absurdum. Kościół odrzuca to stanowisko, chociaż trafnie ujmuje ono, na czym polega wiara religijna. * Depozytariusz archaicznych mitów „U podstaw wszelkiej refleksji, jaką podejmuje Kościół – czytamy w encyklice – leży jego przeświadczenie, że zostało mu powierzone orędzie, które bierze początek z samego Boga (por. 2 Kor 4, 1-2). Wiedzy, którą pragnie przekazać człowiekowi, Kościół nie uzyskał w drodze samodzielnych przemyśleń, choćby najwznioślejszych, ale dzięki przyjęciu z wiarą słowa Bożego” (7). Kościół – jak czytamy – ma przeświadczenie, że jest depozytariuszem prawdziwej wiary. Skąd ta pewność? Skąd to wiadomo? Wyłącznie z oświadczeń tegoż Kościoła. Rozum zgłasza sprzeciw, wszak wielu było takich, którzy oświadczali, że posiedli prawdę. Skąd ma być wiadomo, że to Kościół katolicki, a nie muzułmanie, żydzi czy mormoni głoszą prawdziwe słowo boże? Straszny galimatias jest z tymi religiami. Co ma zrobić człowiek stojący wobec tych niejasności? Nie wiadomo, które są prawdziwe. Najlepiej gdyby uwierzył we wszystkie religie jednocześnie albo stworzył sobie własną. A jeszcze lepiej, gdyby nie wierzył w żadną. A czego depozytariuszem jest Kościół? Archaicznych biblijnych mitów, przetwarzanych od wieków przez kapłanów, teologów i religijnych filozofów. * Fałszywy akord JP II jest ostrym krytykiem współczesnego świata, skrytykował także współczesną demokrację. Można jej wiele zarzucić, ale w tym przypadku krytyka grzeszy kościelnym partykularyzmem i intelektualną ślepotą. W encyklice czytamy, że obecnie doszło „do ukształtowania się pewnej koncepcji demokracji, w której nie ma miejsca na jakiekolwiek odniesienie do zasad o charakterze aksjologicznym, a więc niezmiennych: o dopuszczalności lub niedopuszczalności określonego postępowania decyduje tu głosowanie większości parlamentarnej. Konsekwencje takiego założenia są oczywiste: najważniejsze wybory moralne człowieka zostają w rzeczywistości uzależnione od decyzji podejmowanych doraźnie przez organy instytucjonalne” (89). Parlamenty z pewnością nie są nieomylne, ale przeczytajcie jeszcze raz ten cytat. Znacie ten głos? To głos przeciw demokracji, „fałszywy akord jak syk węża, jak zgrzyt żelaza po szkle”. Papież pisał w 1998 r., fałszywy akord słyszymy do dziś, struna złowróżąca jeszcze nie pękła. JP II nie dostrzegł, że demokracja współczesna opiera się na prawach człowieka, które są w równej mierze koncepcją polityczną, jak aksjologiczną, etyczną. Dokumenty mówiące o prawach człowieka zostały ratyfikowane przez państwa demokratyczne i odgrywają zdecydowanie pozytywną rolę. Natomiast Kościół i jego aksjologiczne idee w wielu krajach Ameryki Łacińskiej oraz Hiszpanii i Portugalii do niedawna służyły karygodnym dyktaturom. Kościół akceptuje prawa człowieka pod naciskiem, do drugiego soboru watykańskiego (1962-1965) programowo był przeciw. Dziś wszelkimi sposobami broni się przed demokratyczną kontrolą nad swoimi poczynaniami, także finansami. Na pewno dzisiejszy Kościół nie jest lepszy od współczesnej demokracji. Papież twierdzi, że w krytykowanej przez niego koncepcji demokracji brak jakichkolwiek odniesień do zasad aksjologicznych, „a więc niezmiennych”. To bardzo poważne oskarżenie, w istocie odsądzenie od czci, od uznawania jakichkolwiek wartości etycznych, bo aksjologia to wartości. Powiedzmy więc wyraźnie, że papież manipuluje pojęciami, uprawia sofistykę. Utożsamił aksjologię z zasadami niezmiennymi, czyli w jego rozumieniu ustanowionymi przez boga i głoszonymi przez Kościół. Pozwoliło mu to oskarżyć współczesną demokrację o brak jakichkolwiek zasad aksjologicznych. Inaczej mówiąc, skoro rzekomo boże zasady aksjologiczne ustalają kościelni hierarchowie, to jak ktoś nie uznaje aksjologii ustalonej w Watykanie, to według papieża nie uznaje jakiejkolwiek aksjologii. Sprytne rozumowanie, ale nie fair. JP II ujawnia kościelne dążenie do monopolu na ustalanie zasad moralnych, do negowania etyki świeckiej, do ustalania standardów w demokratycznym państwie, bo Kościół rzekomo reprezentuje niezmienne i boskie zasady aksjologiczne. Trzeba powiedzieć zdecydowanie, Kościół nie ma moralnego tytułu do ustalania standardów aksjologicznych stojących ponad etyką świecką, świeckimi prawami człowieka oraz demokracją opartą na tych prawach. Dlaczego? Bo Kościół jest instytucją grzeszną, nie jest nieomylny, to co głosi nie jest głosem boga, tylko głosem hierarchów naginających rzekomo niezmienne zasady do własnych doraźnych dążeń. Jak chcą, to zmieniają aksjologię, jak nie chcą to nie zmieniają. Wbrew temu, co hierarchowie mówią, nie reprezentują niezmiennej aksjologii lecz swoje partykularne interesy. Wiele jeszcze można by złego powiedzieć o tej encyklice. Ale obiecałem, że tekst nie będzie zbyt długi, więc tylko słowo na zakończenie. Według badań sondażowych 20-23% Polaków nie wierzy w duszę nieśmiertelną, niebo, sąd ostateczny, cuda. 7-9% nie ma zdania w tych sprawach (CBOS, 2015). W Europie zachodniej niedowiarków jest dużo więcej, a około 50% Holendrów i Szwedów nie wierzy w boga, 34% Niemców, 23% Hiszpanów (World Values Survey, 2010-2014). Skąd ta laicyzacja? W encyklice JP II czytamy: „ludzki rozum nie musi zaprzeczyć samemu sobie ani się upokorzyć, aby przyjąć treści wiary” (43). Kościół każe wierzyć w duchy, anioły, szatana i boga jako ducha doskonałego, w duszę nieśmiertelną, zbawienie, niebo, piekło, potępienie, sąd ostateczny, w boskie pochodzenie Pisma Świętego. Kościół każe w to wszystko wierzyć, a jednocześnie nie chce przyznać, że człowiek, przyjmując religijne treści, których prawdziwości nie dowiedziono, sam się poniża, pozbywa się godności istoty rozumnej, upokarza. I że to poniżenie musi się kiedyś skończyć. Rozum ludzki buntuje się przeciw zaprzeczającej mu wierze religijnej. Mamy dramat niezgody między wiarą religijną a rozumem, Kościołem a ludzką godnością. – Alvert Jann …………………………………………………………………………… Alvert Jann: Blog „Ćwiczenia z ateizmu” –– – Nauka nie wyjaśnia wszystkiego, religia nic nie wyjaśnia. O ateizmie, religii i nauce piszę w artykułach: „Teoria Boga krótko wyłożona” – „Koniec świata według Kościoła” – „Lekcje religii w szkołach wyższych” – „Wypędzanie szatana” – „Sens według teologów i nie tylko” – „Racjonalność według teologów” – i innych. ……………………………………………………………………………….. * Link do encykliki „Wiara i rozum” – ……………………………………………………………………….. Najbardziej znanym tego przykładem jest Joanne K. Rowling, autorka cyklu książek o Harrym Potterze i radykalna feministka, którą lewicowcy zaatakowali za to, że nie podoba jej się gender. Wielu myślało, że to mało wybredny dowcip na Prima Aprilis. Na Facebooku w weekend pojawił się post pokazujący palenie książek przed kościołem. Ksiądz razem z ministrantami spalił przedmioty, tłumacząc potem w mediach społecznościowych, że promują magię i okultyzm. Swoją „akcję” duchowny opatrzył hasztagiem „hajcujemy”. Na zdjęciach wśród spalonych książek widać nie tylko Harry'ego Pottera, ale też znaną z hollywoodzkiej ekranizacji książkę „Zmierzch” Stephenie Meyer, podręcznik do Feng Shui, afrykańską maskę i parasolkę z „Hello Kitty” - były to przedmioty, które mieli przynosić wierni przez cały tydzień. Palenie książek odbyło się przed jednym z gdańskich kościołów. Mowa o parafii NMP Matki Kościoła i św. Katarzyny Szwedzkiej, w której odbywały się rekolekcje. Rekolekcje w gdańskiej parafii organizowała je koszalińska Fundacja SMS z Nieba, która potem zdawała relację z palenia na Facebooku. Zdjęcia opatrzone były cytatami z Biblii i Katechizmu Kościoła Katolickiego, które odnosiły się do palenia książek dotyczących magii czy odrzuceniu okultyzmu i wróżbiarstwa. Przepraszam za średniowiecze Znany plastyk, Andrzej Pągowski skomentował działania księży „listem” do Rowling. "Szanowna Pani w moim kraju w Polsce w XXI wieku spalono na stosie przed kościołem Pani książkę. PRZEPRASZAM ZA TO ŚREDNIOWIECZE. Polacy tacy nie grupka tracących władzę facetów,którym się marzy palenie czarownic. Przykro mi tylko,że dzieciaki musiały oddać tę nadzieję,że ją najpierw przeczytały :):):)” Koloratka nie chroni przed głupotą Ksiądz Kazimierz Sowa pisze z kolei: „Jakiś ksiądz zrobił to nie tylko na serio, ale nawet zadbał o nagłośnienie (jak widać na zdjęciach ludzi za dużo na tym happeningu na szczęście nie było). Czas powiedzieć wprost, że tak jak koloratka nie chroni przed grzechami a nawet przestępstwami tak również (a może i częściej) nie chroni przed zwyczajną głupotą.” Zagraniczne media piszą książkach na stosie O historii napisały media zagraniczne, brytyjska telewizja BBC. Zacytowano treść facebookowego posta, w którym autorzy powoływali się na Biblię: „Jesteśmy posłuszni Słowu” - czytamy w poście. - „Posągi ich bogów spalisz, nie będziesz pożądał srebra ani złota, jakie jest na nich, i nie weźmiesz go dla siebie, aby cię to nie uwikłało, gdyż Pan, Bóg twój, się tym brzydzi. Pwt 7, 25”. Dalej: „Duża liczba uprawiających magię przynosiła swe księgi i palił je wobec wszystkich. Dz 19, 19a”. W treści cytowano również fragmenty Biblii, w których odnoszono się do wróżbiarstwa, czarnej magii, horoskopów, Szatana, demonów, czarów i wzywania tajemnych sił. BBC cytuje też jednak krytyczne komentarze wobec palenia książek. Akcję odnotowały też choćby rosyjskie media. telewizja NTV: „W polskim Gdańsku duchowni spalili książki o czarodziejach, wampirach i wilkołakach. W tym książki Rowling o Harrym Potterze i „Zmierzch” Stephanie Meyer. Według ich słów walczą oni z rzeczami, które nie są zgodne z przykazaniami i Kościołem katolickim”: Skojarzenia z II Wojną Nasz redakcyjny kolega, Dariusz Ćwiklak, komentując palenie książek w Gdańsku, przypomina wystawę w Muzeum II Wojny . „A propos krążących dziś zdjęć z palenia książek przez jednego z polskich księży... Ciekawe czy w Muzeum II Wojny w Gdańsku nowy dyrektor zachował ten eksponat...? (zdjęcie robiłem w 2016 r.)”. W akcji palenia książek brał udział ks. Jan Kucharski. Pytany przez dziennikarza Onetu o sens takiej akcji powiedział: – Bez Bożego Ducha trudno to pojąć – mówił w telefonicznej rozmowie z Onetem. – Człowiek Bożego Ducha widzi, że to szkodzi, że przeszkadza w życiu z Bogiem. I ludzie dojrzeli, by to odrzucić - dopowiada. Zapytany, w czym „przeszkadza” np. Harry Potter, ksiądz odpowiada, że są to książki „magiczne”, traktujące „o magii”. Zdaniem duchownego, tego typu literatura jest sprzeczna z bożym słowem i należy ją odrzucić. Ksiądz Kucharski mówił Onetowi, że była to jednorazowa akcja. Ksiądz Rafał Jarosiewicz działa w Akademii Rozwoju Talentów i Fundacji SMS z Nieba, oraz w Szkole Nowej Ewangelizacji św. Jana Pawła II i bł. Matki Teresy z Kalkuty. Od pięciu lat objeżdża Polskę spowiadając w mobilnym konfesjonale.obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Andrzej Polkowski (ur. 5 września 1939 r., zm. 5 września 2019 r.) — polski tłumacz, pisarz i archeolog. Działalność[] Od wczesnych lat rozwijał zainteresowania literaturą i historią (w dużej mierze dzięki swojemu ojczymowi, Witoldowi Ostrowskiemu, profesorowi literatury angielskiej). Z wykształcenia jest archeologiem, był także redaktorem Instytutu Wydawniczego PAX, a także wydawnictwa Pelikan. Tłumaczył homilie papieża Jana Pawła II w serii papieskiej wydawanej właśnie przez instytut. Znany jest jednak przede wszystkim z pracy tłumacza książek dziecięcych i młodzieżowych. Tłumaczenie właśnie tego gatunku wymaga dostosowania się do języka, z które młodzi ludzie na co dzień używają. Polkowski nie miał z tym problemu, ponieważ wiele lat działał w Towarzystwie Nasz Dom, które zajmuje się pomocą dzieciom bez opieki rodzicielskiej. W 1974 roku Andrzej Polkowski napisał książkę „Świadectwo Teilharda”, biografię francuskiego filozofa, Pierre Teilhard de Chardin, którego pan Andrzej jest wielkim fanem. Tłumaczenie Harry'ego Pottera[] Najbardziej znanym tłumaczeniem Polkowskiego jest seria „Harry Potter”, która przyniosła mu dużą popularność w Polsce, szczególnie za mistrzowskie przełożenie nazw własnych i rewelacyjne wychwytywanie wszystkich niuansów językowych i angielskich gier słów. Charakterystyczne dla Polkowskiego jest także dodawanie na każdej z serii książek o Harrym Potterze słowniczka dla ciekawskich, w którym wyjaśnił, dlaczego przetłumaczył daną nazwę, tak, a nie inaczej. W jednym z takich dodatków wspomniał o zaklęciu Maltranslatora, które przeszkadza mu czasami w tłumaczeniu, a zostało rzucone przez jakiegoś złego czarodzieja. Nie wiemy, czy Polkowski faktycznie był czasami w zasięgu tego strasznego czaru, jednak zaklęcie to trzeba uznać za niekanoniczne, za to samo tłumaczenie za wyśmienite. Samych błędów w tłumaczeniu właściwie trudno dostrzec, bo pan Andrzej bardzo wiernie przełożył tekst angielski na język polski. W przeciwieństwie do kolegów po fachu, z Holandii lub Norwegii, nie tłumaczył nazwisk, a jedynie imiona (np. Arthur – Artur, Cornelius – Korneliusz). Polkowski bardzo starannie tłumaczył Harry'ego Pottera, tłumaczenie jest wysokiej jakości. Wadą było to, że fani musieli na nie długo czekać – książki w języku polskim zawsze wychodziły z około rocznym opóźnieniem względem premiery światowej. Tezaurus[] W 2004 roku Andrzej Polkowski razem z Joanną Lipińską napisał „Tezaurus czyli Skarbiec wiedzy o czarodziejach, duchach, mugolach, zwierzętach, roślinach, miejscach, przedmiotach, zaklęciach, instytucjach i ideach w książkach Harry Potter i... (od I do IV tomu). Jest to krótki przewodnik, dla ludzi, którzy czytając Harry'ego Pottera gubią się w mnogości nazw własnych, w książce napisane jest także na dokładniej stronie co wystąpiło, wypisane są nazwy angielskie – tomy od pierwszego do czwartego. W owym czasie, Harry Potter Wiki jeszcze nie istniała, a kolejne części wychodziły w dużych odstępach czasu, co nie ułatwiało bycia na bieżąco – warto więc było posiadać taki Tezaurus, bo z pewnością przydał się wielu osobom. W 2008 roku wydano kolejnego „Tezaurusa”, tym razem w wersji od pierwszego do siódmego tomu. Są tam ponadto informacje z Quidditcha przez wieki i Fantastycznych zwierząt – w sumie ponad 1000 haseł, najlepsza drukowana encyklopedia o Harrym Potterze, której już w tej chwili nie można zakupić w księgarni, a co najwyżej na portalach aukcyjnych za znaczne ceny. Joanna Lipińska, współautorka Tezaurusa wspominała później (PotterCon 2015), że tworzenie tych książek to była bardzo żmudna i wyczerpująca praca. Wydawcą został Wojciech Cejrowski, który wedle swojego opisu, sam z Tezaurusa korzystał. Oprócz Harry'ego Pottera, Polkowski przetłumaczył Opowieści z Narnii, które, jak powiedział w jednym z wywiadów, ceni bardziej za głębszy przekaz, albo cykl Olimpijscy Herosi popularnego pisarza amerykańskiego Ricka Riordana. Tłumaczenia Harry'ego Pottera[] 2000 – Harry Potter i Kamień Filozoficzny 2000 – Harry Potter i Komnata Tajemnic 2001 – Harry Potter i więzień Azkabanu 2001 – Harry Potter i Czara Ognia 2002 – Quidditch przez wieki 2002 – Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć 2004 – Harry Potter i Zakon Feniksa 2006 – Harry Potter i Książę Półkrwi 2008 – Harry Potter i Insygnia Śmierci 2008 – Baśnie Barda Beedle'a 2015 – Harry Potter i Kamień Filozoficzny (edycja ilustrowana) 2016 – Harry Potter i Komnata Tajemnic (edycja ilustrowana) Inne tłumaczenia[] 1983 – Całun Turyński (Ian Wilson) 1985–1989 – Opowieści z Narnii (C. S. Lewis) 1989–1991 – Trylogia międzyplanetarna (C. S. Lewis) 1993 – Demon Ciemności (T. Lee) 1996 – Demon Nocy (T. Lee) 1994 – Szardik (R. Adams) 1999 – Wróbel (M. D. Russel) 2000 – Dzieci Boga (M. D. Russel) 2002 – Hobbit, czyli tam i z powrotem (J. R. R. Tolkien) 2005 – Opowiadania dla dzieci (I. B. Singer) 2009 – Trylogia kosmiczna (C. S. Lewis) 2010 – Księga Dżungli (R. Kipling) 2010 – Klątwa miliardera i tajemniczy diament (R. Newsome) 2011 – Odlotowe sowy (F. Polednik, jr) 2011 – Zagubiony heros. Olimpijscy Herosi I. (R. Riordan) 2012 – Syn Neptuna. Olimpijscy Herosi II. (R. Riordan) 2012 – Pamiętniki Półbogów. Olimpijscy Herosi. (R. Riordan) 2013 – Znak Ateny. Olimpijscy Herosi III. (R. Riordan) 2014 – Dom Hadesa. Olimpijscy Herosi. IV. (R. Riordan) 2014 – Krew Olimpu. Olimpijscy Herosi. V. (R. Riordan) 2014 – Wyspa skarbów ( Stevenson) 2015 – Piotruś Pan ( Barrie) Wywiady[] Ciekawy wywiad z Andrzejem Polkowskim na z 2006 roku Wywiad z tej samej strony, po premierze Insygni Wywiad z 2016 roku na Strefie Czytacza (HP Kolekcja) Wywiad z 2003 roku na Dziurawym Kotle Zobacz też[] Hanna Lützen Isabel Fraga Gili Bar-HillelG3iIq5.
jan paweł ii o harrym potterze
